Przerośnięte wargi sromowe mogą być przyczyną dolegliwości takich jak: ból, dyskomfort podczas aktywności fizycznej, aktywności seksualnej, podczas oddawania moczu, dyskomfort związany z noszeniem dopasowanych ubrań czy też bielizny.
Przerost warg sromowych mniejszych – labial hypertrophy
Podczas aktywności fizycznej, aktywności seksualnej, podczas oddawania moczu, dyskomfort związany z noszeniem dopasowanych ubrań czy też bielizny. Wiele kobiet dotkniętych tym defektem unika dopasowanych spodni czy też erotycznej bielizny i strojów kąpielowych wstydząc się i czując zażenowanie z powodu wyraźnego wybrzuszenia w okolicy krocza. Skargi dotyczą również wciągania warg w kierunku pochwy podczas stosunku, podrażnienia i nawracających stanów zapalnych podczas aktywności fizycznej np. jazda na rowerze, moczenia przerośniętych warg podczas oddawania moczu i związanej z tym potrzebą dodatkowych czynności higienicznych. Przerost warg sromowych pogarsza nie tyko jakość życia ale wpływa niekorzystnie na samoocenę kobiet rzutując na ich relacje z otoczeniem i może być powodem lęku w kontaktach intymnych.
Procedury chirurgiczne (labioplastyka, labioredukcja)
Przerośnięte wargi sromowe mogą być chirurgicznie konturowane w celu uzyskanie naturalnego wyglądu lub tak żeby nie wystawały ponad wargi większe. Zakres cięcia chirurgicznego zależy od oczekiwań pacjentki . Przykłady wyglądu warg przed i po operacji można zobaczyć w zakładce galeria.
W celu uzyskania optymalnego kształtu wykorzystywane są dwie techniki . W jednej z nich po zaznaczeniu miejsca planowanego cięcia chirurgicznego nadmiar tkanki jest odcinany w poziomie a brzegi rany są zszywane pojedynczymi szwami rozpuszczalnymi. Technika ta jest prosta i pozwala na uzyskanie precyzyjnego efektu bez napięcia tkanki.
Druga technika opisana przez amerykańskiego chirurga plastycznego dr Altera nazywana techniką V polega na skośnym nacięciu wargi sromowej w kształcie litery V ,o kącie rozwarcia uzależnionym od zakresu planowanego zabiegu. Brzegi rany w kształcie litery V zeszywane są pionowo. Technika ta związana jest z nieco większa liczbą powikłań, głównie niewielkich krwiaków tej okolicy jak również przy dużym zakresie wycinanej tkanki może powodować napięcia prowadzące do rozejścia się rany.
Niezależnie od techniki kluczem do sukcesu jest takie dopasowanie górnej krawędzi rany do skóry okolicy łechtaczki, tak żeby tworzyły jedną, naturalną całość.
Procedury wykonywane są przy użyciu diatermii niskotemperaturowej, która w porównaniu z tradycyjną elektrochirurgią czy nawet laserem powoduje minimalny uraz otaczających tkanek liczony w mikronach a nie milimetrach, z niewielkim jedynie pooperacyjnym obrzękiem i doskonałym efektem kosmetycznym.