Labioplastyka i labioredukcja

Labioplastyka – wskazania, motywacje pacjentek, metody, powikłania, rekonwalescencja oraz postępowanie przed i pooperacyjne

Czym jest labioplastyka?

Labioplastyka to zabieg chirurgiczny polegający na zmianie kształtu lub zmniejszeniu warg sromowych – najczęściej mniejszych (labia minora), rzadziej większych (labia majora). Może mieć charakter funkcjonalny, estetyczny lub rekonstrukcyjny. Jest jedną z najczęściej wykonywanych procedur z zakresu chirurgii estetycznej narządów płciowych kobiet.

Wskazania do labioplastyki

Zabieg może być wykonywany z powodów:
– medycznych – przerost warg sromowych prowadzący do dyskomfortu, otarć, infekcji, bólu podczas aktywności fizycznej lub współżycia,
– funkcjonalnych – trudności z noszeniem bielizny, jazdą na rowerze, uprawianiem sportów,
– estetycznych – niezadowolenie z wyglądu warg sromowych, asymetria, kompleksy psychiczne,
– rekonstrukcyjnych – w wyniku urazów, wad wrodzonych, po porodach, zabiegach lub chorobach.

Motywacje pacjentek

Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentki motywacji należą:
– Odczuwanie fizycznego dyskomfortu – ocieranie, ból, podrażnienia,
– Trudności w życiu intymnym – wstyd, ból przy współżyciu, spadek libido,
– Problemy psychologiczne – kompleksy, obniżone poczucie wartości,
– Presja estetyczna – wzorce wyglądu z mediów, pornografii czy otoczenia.

Warto podkreślić, że labioplastyka nie powinna być traktowana jako kaprys estetyczny, lecz jako forma poprawy jakości życia kobiety.

Metody labioplastyki

Istnieje kilka technik operacyjnych. Wybór zależy od budowy anatomicznej pacjentki, oczekiwanego efektu i doświadczenia operatora:

1. Technika trim (krawędziowa):
   – Najczęściej stosowana metoda.
   – Polega na wycięciu nadmiaru tkanki wzdłuż wolnego brzegu wargi.
   – Zalety: prostota, krótki czas zabiegu.
   – Wady: możliwa utrata naturalnej pigmentacji brzegu, ryzyko bliznowacenia.2. Technika wedge (klinowa):
   – Wycięcie klinowego fragmentu wargi i zeszycie jej bez ingerencji w brzeg.
   – Zachowuje naturalną anatomię i pigmentację.
   – Wymaga większej precyzji.

   3. Techniki łączone i autorskie:
   – Np. V-wedge, deepithelizacja, płaty obrotowe.
   – Stosowane w trudniejszych przypadkach (np. z dużą asymetrią).

   Zabieg może być wykonany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Czas trwania to zwykle 30–90 minut.

Najczęstsze powikłania

Choć labioplastyka uznawana jest za bezpieczny zabieg, mogą wystąpić powikłania:

Rekonwalescencja

Proces gojenia trwa zazwyczaj 3–6 tygodni, ale pełna regeneracja tkanek może zająć do 3 miesięcy.

Etapy rekonwalescencji:
– 1–3 dni: obrzęk, pieczenie, potrzeba odpoczynku.
– 4–14 dni: gojenie rany, możliwe są wycieki i swędzenie.
– 3–6 tygodni: ustępowanie obrzęku, możliwy powrót do pracy.
– Po 6 tygodniach: możliwy powrót do aktywności seksualnej i sportu.

Postępowanie przedoperacyjne

Przed zabiegiem lekarz powinien przeprowadzić kwalifikację, która obejmuje:
– wywiad medyczny,
– badanie ginekologiczne,
– wykluczenie infekcji intymnych,
– badania krwi (m.in. morfologia, krzepliwość),
– podpisanie zgody i omówienie oczekiwań.

Pacjentka powinna unikać leków rozrzedzających krew (np. ASA) na kilka dni przed zabiegiem.

Zalecenia po zabiegu

– Stosowanie higieny intymnej i osuszanie rany,
– Unikanie seksu i aktywności fizycznej przez co najmniej 6 tygodni,
– Noszenie luźnej bielizny, unikanie obcisłych ubrań,
– Stosowanie zimnych okładów i środków przeciwbólowych w razie potrzeby,
– Kontrola u lekarza po 7–14 dniach.

Podsumowanie

Labioplastyka jest skutecznym i bezpiecznym zabiegiem, który może znacząco poprawić komfort fizyczny i psychiczny pacjentki. Kluczowe znaczenie ma jednak prawidłowa kwalifikacja, realistyczne oczekiwania oraz wybór doświadczonego operatora. Odpowiednie przygotowanie i przestrzeganie zaleceń pozabiegowych minimalizuje ryzyko powikłań i zapewnia satysfakcjonujący efekt estetyczno-funkcjonalny.